Uroczysty apel stał się symbolicznym mostem łączącym pokolenia. Jako pierwsze wystąpiły dzieci przedszkolne, które z przejęciem, a jednocześnie dziecięcą radością, przedstawiły pełne wdzięczności wierszyki oraz zaśpiewały przygotowaną specjalnie na tę okazję piosenkę. Na zakończenie wręczyły Pani Wiesi własnoręcznie wykonane laurki i czerwone różyczki – drobne, lecz wyjątkowe symbole miłości i podziękowania.
Następnie zaprezentowały się dzieci szkolne, które przygotowały program artystyczny przepełniony wdzięcznością, szacunkiem i wspomnieniami. Był wzruszający wiersz, piękne piosenki dedykowane Pani Wiesi oraz komentarz, który w ciepłych słowach podsumował jej wieloletnią obecność w naszej szkolnej rodzinie. Ze sceny wybrzmiały także słowa podziękowania skierowane do Pani Wiesi przez Panią Dyrektor Annę Kamińską, byłą Panią Dyrektor Panią Grażynę Gruszkę oraz przedstawicieli Samorządu Uczniowskiego. To był moment, w którym cała społeczność szkolna mogła wyrazić, jak bardzo Pani Wiesia wpisała się w historię naszej szkoły i jak wiele dla niej znaczy.
W pewnej chwili sala zadrżała od radosnych, ludowych rytmów – tych, które Pani Wiesia szczególnie kocha, bowiem ósmoklasistki Marainna, Martyna i Joanna zaśpiewały znaną piosenkę folklorystyczną ze słowami specjalnie dla naszej emerytki. Do śpiewu włączyła się cała sala, a na twarzach wielu zebranych pojawiły się uśmiechy.
W końcowej części uroczystości głos zabrała sama Pani Wiesia, dzieląc się wzruszającymi słowami wdzięczności oraz wspomnieniami, które zamieszkały w jej sercu. Obdarowała obecnych na sali dyrektórów kwiatami w podzięce za współpracę i obiecała, że będzie do szkoły i przedszkola zaglądać. W symbolicznym geście przekazała też kuchenną warzechę – znak oddania szkolnej kuchni w ręce Pani Alinki. Publiczność nagrodziła ten moment gromkimi brawami, czując, że oto zamyka się ważny rozdział, a otwiera nowy.
W podziękowaniu za wszystkie lata pracy i oddania Pani Wiesia otrzymała też szarfę emerytki oraz złoty diadem – bo teraz, w tym nowym czasie, będzie królową swojego życia. Ten symboliczny gest wywołał promienny uśmiech na jej twarzy i pięknie dopełnił całą uroczystość.
Dzisiejszy apel był nie tylko pożegnaniem, ale także świętem dobra, jakie Pani Wiesia pozostawiła po sobie w naszej szkole. Jej życzliwość, pracowitość i ciepło na zawsze pozostaną w pamięci dzieci, nauczycieli i pracowników.
Pani Wiesiu – dziękujemy za wszystko. Życzymy, by każdy dzień emerytury był dla Pani pełen spokoju, radości i zasłużonego odpoczynku.
